Η διαχείριση του στρες στο χώρο της Υγείας. Βιωματικό σεμινάριο (ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ)

Η Μ. είναι μια 25χρονη μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο ΠΜΣ Κλινική Νοσηλευτική. Είναι παντρεμένη με ένα παιδί και ο
σύζυγός της εργάζεται μέχρι αργά το απόγευμα. Παρουσιάζει δυσκολία οργάνωσης
των καθημερινών δραστηριοτήτων της και εξασθένιση της βραχυπρόθεσμης μνήμης.
Αντιμετωπίζει δυσκολίες στην καθημερινή παρακολούθηση του μεταπτυχιακού
προγράμματος (αύξηση των απουσιών στις παραδόσεις των μαθημάτων, ασυνέπεια
στην παράδοση των εργασιών) και χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης με τάση
υποτίμησης των ικανοτήτων της και των κοινωνικών της ρόλων της.

Ο Α.Γ. είναι ένας 65 χρονος συνταξιούχος που τα τελευταία 10 χρόνια δούλευε ως Διευθυντής σε ένα Ιδιωτικό Νοσοκομείομεγάλου αστικού κέντρου.  Πριν από 3 μήνες συνταξιοδοτήθηκε και τον τελευταίο μήνα παρουσιάζει ένταση και υπερδιέγερση, τάση για κοινωνική απομόνωση, συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα (τάση για έμετο, πόνο στο στομάχι) και συνεχή ενασχόληση με σωματικά συμπτώματα καταλήγοντας πολλές φορές στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου της πόλης του.  Η προσωπική του ζωή την τελευταία πενταετία χαρακτηριζόταν από τη συχνή εναλλαγή των ερωτικών συντρόφων και τη δυσκολία διατήρησης μιας σταθερής σχέσης στο χρόνο. Η κοινωνική του ζωή ήταν περιορισμένη εξ αιτίας της αποκλειστικής του σχεδόν ενασχόλησης με την εργασία του με αποτέλεσμα επί του παρόντος να δαπανά αρκετό χρόνο μέσα στο σπίτι, παρακολουθώντας τηλεόραση και σερφάροντας στο διαδίκτυο. Τα συναισθήματα που αναφέρει ότι έχει για τον εαυτό του είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης και η αναξιότητα.

Στο μάθημα της Βασικής Νοσηλευτικής ο φοιτητής διαβάζει δυνατά τη θεωρία της οξυγονοθεραπείας. Ο καθηγητής απομακρύνεται, πλησιάζει στο παράθυρο και κοιτάζει συνέχεια προς τα έξω, ενώ ο φοιτητής διαβάζει. Σε τακτά χρονικά διαστήματα λέει αφηρημένα «μπράβο» στον φοιτητή που διαβάζει. Ο φοιτητής αρχίζει σωστά και στη συνέχεια διαβάζει όλο και πιο γρήγορα κάνοντας και κάποια λάθη. Ο καθηγητής αντιλαμβάνεται τα λάθη... τον πλησιάζει... βάζει τα χέρια στη μέση, τον κοιτάζει επίμονα χωρίς πλέον να μιλά. Ο φοιτητές τραυλίζει... «Γιατί δεν προσέχεις όταν διαβάζεις;» ρωτάει ο καθηγητής. Ο φοιτητής διαμαρτύρεται: «Προσέχω, κύριε».

Όταν μία μάνα αγκαλιάζει το παιδί της, δεν χρειάζεται να του πει τίποτα. Όταν κρατάμε το χέρι ενός ηλικιωμένου και τον κοιτάμε στα μάτια, πραγματικά τα λόγια είναι περιττά. Ακόμα και μία απλή χειραψία, έχει κάτι να μας προσφέρει και κάτι να μας δείξει για τον άνθρωπο.Οι χειρονομίες χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν, μεταξύ των άλλων, ειλικρίνεια, αμυντική διάθεση, ετοιμότητα, ανασφάλεια,απογοήτευση, εμπιστοσύνη, νευρικότητα, αποδοχή, αναμονή, ένα τρόπο σχετίζεσθαι και καχυποψία. Επίσης οι χειρονομίες αυτές γίνονται ακόμα και σε περιπτώσεις που το άλλο πρόσωπο δεν μπορεί να φανεί π.χ. όταν τηλεφωνούμε.Όπως όλα τα στοιχεία της μη λεκτικής επικοινωνίας, έτσι και οι χειρονομίες αντανακλούν περισσότερο συναισθήματα παρά πληροφορίες. Εκφράστε την άποψή σας μέσα από ένα παράδειγμα στην κλινική πράξη.

• Άνδρας 28 ετών προσέρχεται στο τμήμα επειγόντων και αναφέρει αίσθημα τρεμούλας, αγωνία, φόβο ότι θα πεθάνει. Παρουσιάζει έντονη διάσπαση της προσοχής, επαναλαμβάνει τα συμπτώματά του και αναζητά επιμόνως να του κάνουν κάποια ένεση για να ηρεμήσει. Είναι ανήσυχος, δεν μπορεί να δείξει υπομονή και λέει στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό ότι δεν είναι καλά.
• Γυναίκα 57 ετών προσέρχεται στο τμήμα επειγόντων γιατί βιώνει έντονους φόβους για τη ζωή της. Αναφέρει θλίψη, αίσθημα απελπισίας, κλαίει, δεν έχει κοιμηθεί δύο βράδια, έχει χάσε πέντε κιλά σε ένα μήνα, πιστεύει ότι είναι άρρωστη, φοβάται ότι θα πεθάνει. Ζητά από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό να την βοηθήσουν να νιώσει καλύτερα.