Αναλυτικά τα μέρη του μαθήματος είναι:
- Αριστοτελικοί κανόνες, αρχαίο/μοντέρνο, η έννοια του τραγικού.
- Κομέντια ντελ’ Άρτε, χαρακτηριστικά και επιδράσεις/απηχήσεις σε άλλες χώρες.
- Λαικό θέατρο, επαγγελματικοί θίασοι, είδη σκηνής.
- Μπαρόκ σκηνή (ιταλική), μπαρόκ σκηνικοί μηχανισμοί, ειδικά εφφέ, πρώτα μόνιμα θέατρα. Ψευδαισθητικό παιχνίδι και πραγματικότητα. Η αυξανόμενη δύναμη της σκηνής και η εξάπλωση της μπαρόκ σκηνής.
- Η σαιξπηρική εικόνα του τραγικού ήρωα και ο μονόλογος (δραματολογική ανάλυση: Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ .
- Ισπανικός χρυσός αιώνας, γαλλική κλασική περίοδος, ελισαβετιανή περίοδος, θέατρο της Παλινόρθωσης και χαρακτηριστικά.
- Θεωρητικά κείμενα/εισαγωγές και πραγματείες θεατρικών συγγραφέων (Λόπε ντε Βέγκα, Κορνέιγ, Ντράιντεν) και οι ενότητες χώρου, χρόνου και δράσης.
- Διαφορετικοί τρόποι αναπαράστασης στο ισπανικό μπαρόκ και τον γαλλικό κλασικισμό (δραματολογική ανάλυση: Φουέντε Οβεχούνα του Λόπε ντε Βέγκα, Η ζωή είναι όνειρο του Καλντερόν ντέλα Μπάρκα)
- Η εικόνα του τραγικού ήρωα στον γαλλικό κλασικισμό (δραματολογική ανάλυση: Φαίδρα του Ρακίνα)
- Μεταμφίεση, κωμωδία, μολιερικός ήρωας (δραματολογική ανάλυση: Σχολείο γυναικών του Μολιέρου).
- Νεωτερικά στοιχεία στον Γκολντόνι: το μοτίβο του Βενετσιάνου εμπόρου, η καινότόμα θέση της γυναίκας (δραματολογική ανάλυση: Η λοκαντιέρα του Γκολντόνι).
- Ballet de cour, ιντερμέδια, μελόδραμα, όπερα μπούφα, όπερα σέρια (John Lully, Metastasio).
- Το θέατρο της Ανατολής: Ινδία, Ιαπωνία, Κίνα, Βιρμανία, Λάος, Ινδονησία.
- Δακρύβρεχτη κωμωδία και μεταμόρφωσή της σε αστικό δράμα. Θεωρία και πρακτική στο έργο του Ντιντερό. Βολταίρος και αισθηματικό δράμα.
- Η νέα θεατρική σκηνή τον 18ο αι.
- Ρεαλιστική περιγραφή και Λεσάζ. Η επίδραση του αγγλικού οικιακού δράματος και του αγγλικού μυθιστορήματος στο έργο του Λέσιγκ Σάρα Σάμσον (πλοκή, χαρακτήρες).
- Στοιχεία αισθηματικού ρεαλισμού, παρουσία της μοντέρνας κοινωνίας και αντισυμβατικότητα στο αστικό δράμα (δραματολογική ανάλυση: Το παιχνίδι του έρωτα και της τύχης του Μαριβώ).
- Διάλογος μεταξύ θεάτρου και τεχνών (αρχιτεκτονική, σκηνογραφία, υποκριτική) και ο ρόλος του θεατή.
